همزیستی رسانه و سیاست، اثرات ویران‌گری بر فضای سیاسی دارد چرا که این دو، واجد چرخه‌های زمانی متفاوتی هستند. در شرایط حاضر، انگیزه‌های مشروعیت‌بخشی یا مشروعیت‌زدایی، این چرخه‌های زمانی را به سمت یکی‌شدن سوق می‌دهد.
در فرایند نوسازی نظام حکمرانی، ایجاد تعادل میان منافع گروه‌ها و اهداف متکثر بازیگران در عرصه سیاسی، نیازمند یک افق زمانی گسترده است؛ در حالی‌که فرصت‌های فن‌آورانه و دگردیسی‌های دائمی موضوعات، به همراه چرخه پرشتاب تولید، توزیع و مبادله اطلاعات در رسانه‌ها، با زمان مورد نیاز در فضای سیاسی برای حل مناقشه بین ذینفعان، ناهمخوان است.
به عبارت دیگر، آینده، مخاطرات و امیدهای همبسته با آن، در امواج خبری کنونی به مصرف می‌رسد. با ترکیب این دو چرخه زمانی، غافل از برنامه‌ریزی برای آینده، کار به رفع و رجوع مسائل زمان حال تقلیل می‌یابد. از زمستان سخت اروپا سخن می‌رانیم اما کاستی‌های کنونی خود را از طریق داستان‌سرایی درباره سوزاندن هیزم در اروپا، به بازی رسانه‌ای فرومی‌کاهیم. در واقع نزاع چندوجهی ذاتی فرایندهای سیاسی (کوتاه و بلندمدت)، بر اساس تنها یک فوریت سنجیده می‌شود که آن، افکار عمومی و فضاهای رسانه‌ای است.
پیامد ژرف و سهمگین به دام‌افتادن در تله‌های خبری این است که تیم‌های رسانه‌ای، دائما حوزه‌های موثر مداخله را از حوزه‌هایی جدا می‌کنند که می‌توانند به دلیل بی‌توجهی افکارعمومی، در پس‌زمینه محو شوند.
در نتیجه، برخی عناوین برای سیاستگذاری فوری و موثر، برگزیده شده و باقی، تا زمان بازگشت افکار عمومی به آن، به خارج از حوزه توجه رانده می‌شوند. در این فرایند، مسئله کارامدی یا ارزیابی عملکرد مسئولان اجرایی کشور، به پیگیری و پاسخ‌گویی موج‌های خبری فروکاسته می‌شود.
فروافتادن در این باتلاق، همراه با دامن زدن به تصور غیرنهادی از مردم، هرگونه کنش نخبگان از هر گروهی را حرکتی در جهت تامین منافع شخصی، گروهی و خائنانه تعبیر می‌کند. با انکار سلایق و اولویت‌های گوناگون بین شهروندان، این افسانه برجسته‌تر می‌شود که «مردم» اصیل و همگنی وجود دارند که ارزش‌ها و منافع آن‌ها قابل بازنمایی و نمایندگی از سوی افرادی تکین و شایسته است و قادرند خواسته‌های این مردم غیرنهادمند را نمایندگی مستقیم کنند و از سوی آن‌ها سخن بگویند.
طنین پوپولیسم بیش از پیش بلندتر خواهد شد. به همین دلیل، #نوسازی_نظام_حکمرانی از سوی کسانی که ذینفعان و مسببان وضع موجودند، از طریق انکار یا دور زدن نیروهای تغییر و تبدیل مسائل اجتماعی به جنگ رسانه‌ای، منجر به نوسازی پوپولیستی یا پوپولیسیم خارج از کنترل می‌شود.
