زیستن، چهاردهمین فیلم «آکیرا کوروساوا» است که در سال ۱۹۵۲ میلادی ساخته شده ‌است.
ایکیرو بی‌شک، شکلی از بازاندیشی انسان ژاپنی، پس از جنگ جهانی دوم است. کشف دوباره خود و جامعه‌ای که در خدمت آن است. هنوز یک دهه از هیروشیما سپری نشده و دستگاه اداری، حرکت پرشتاب، متعهدانه و چرخ‌گونه خود را آغاز کرده است. پس چه چیز تردیدبرانگیز است؟ چرا؟
قهرمان داستان، در عین در اختیار داشتن صندلی قدرتمند ریاست، به مرگ نزدیک می‌شود و به همه چیز ازنو می‌نگرد: «فکر لحظه واپسین مرگ، گاه‌وبی‌‌گاه به ذهنم خطور می‌کند. احساس می‌کنم هنوز برای مردن آماده نیستم و خیلی بی‌قرار می‌شوم. چیزهای زیادی هست که باید قبل از مرگ به انجام برسونم. من فقط مدت کوتاهی زندگی کردم. چنین افکاری مرا آزار می‌دهد و من را مضطرب می‌کند. فیلم ایکیرو، بر مبنای همین احساسات من ساخته شده است.