کتاب تسلی‌بخشی‌های فلسفه، اثری نوشته آلن دوباتن است که نخستین بار در سال 2000 وارد بازار نشر شد. این کتاب اثری جذاب و به‌واقع تسلی‌بخش است که ثابت می‌کند فلسفه می‌تواند گنجینه‌ای بی‌پایان از مرهم‌هایی برای رنج‌های زندگی روزمره انسان باشد. گزاف نیست اگر بگوییم تنها دوباتن می‌توانست به این شکل از خِردهای کاربردی در آثار برخی از بزرگترین متفکرین تاریخ، پرده بردارد.
دوباتن با تقسیم‌بندی این اثر به شش بخش (هر بخش به یک مشکل روحی و فیلسوف مناسب با آن می‌پردازد)، تسلی‌بخشی‌های خود را به بهترین شکل ممکن به مخاطب عرضه می‌کند: او برای عدم محبوبیت از سقراط، برای نداشتن پول کافی از اپیکور، برای استیصال از سنکا، برای نابسنده بودن از میشل دو مونتنی و برای قلب‌های شکسته از شوپنهاور (تاریک‌ترینِ این متفکرین و به شکلی متناقض، شادی‌بخش‌ترین آن‌ها) کمک می‌گیرد. تسلی مربوط به حسادت و کلام پایانی کتاب از نیچه است: «هر چیزی که باعث شود احساس بهتری داشته باشیم، لزوماً برایمان خوب نیست».