وعدههای بزرگ و افق کوچک، مهمترین آفت رقابت های انتخاباتی است که این روزها بازار داغی دارد. در ماه‌های پایانی مجلس دهم شورای اسلامی، تحلیل های زیادی مبنی بر نقاط ضعف متعدد مجلس دهم و خروجی های منفی اقتصادی ، سیاسی و بین المللی مردم را بر آن داشته که سختگیری بیشتری برای انتخاب کاندیداهای خود داشته باشند.
ازسویی یکی از تصورات اشتباهی که در ذهن عموم مردم در رابطه با وظیفه نمایندگان مجلس شکل گرفته، این است که وظیفه اصلی نمایندگان، پیگیری و جذب امکانات مختلف برای حوزه انتخابیه خود است. بر همین اساس یکی از راهکارهای تبلیغاتی نمایندگان این است که وعدههای مختلفی در زمینه پروژه های عمرانی و رفاهی به مردم منطقه خود می دهند که بسیاری از این وعده‌ها غیر عملی است. در حالی که اساساً نماینده منتخب مردم یک حوزه انتخابیه است که به عنوان نماینده افکار عمومی آن بخش از کشور، در بحث قانون گذاری و نظارت بر دستگاه های اجرایی ایفای نقش کند.
برای مردمی که در سال‌های اخیر با بحران‌های عظیم اقتصادی ناشی از تحریم ها، کاهش فروش نفت، افزایش قیمت بنزین، بالارفتن نرخ تورم و پایین آمدن شاخص‌های اشتغال مواجه بوده اند، بسیار اهمیت دارد که بدانند مجلس چه نقش و سهمی در این اتفاقات داشته و دارد. از این رو اهمیت صداقت نمایندگان در بیان شعارها و وعده ها بیش از پیش اهمیت یافته و مطالبه مردم را بر پرهیز کاندیدا از قول و قررهی غیر منطقی و خرج از حیطه وظایف ، دوری از تزویرو ریا، شناسایی دغدغه ها و پیگیری آنها در وزارت خانه ها، عدم وابستگی به بنگاه های اقتصادی و جریان های سیاسی جدی تر می سازد.
مقام معظم رهبری در بحث انتخاب نماینده می فرمایند: «وعده هاى غیر عملى ملاک نیست. من با خود نماینده هاى محترم در دوره هاى مختلف وقتى مواجه شدم، به اینها گفتم: آقایان و خانم هاى نماینده! وظیفه نماینده این نیست که وعده عمرانى و فلان پروژه، فلان کار را در منطقه انتخابى خود به مردم بدهد؛ اینها کار اجرایى است، کار دولت است. وظیفه نماینده این است که بتواند قانون مورد نیاز کشور را پیدا کند، آن قانون را جعل کند. وقتى قانون شد یعنى قاعده اى گذاشته می شود دستگاه هاى اجرایى و قضایى مجبورند برطبق قانون عمل بکنند و عمل می کنند. وعده هاى غیر عملى دادن، وعده هاى بزرگ دادن، اینها ملاک نیست؛ باید مردم توجه کنند؛ گاهى علامت منفى هم هست.
برنامه، ویژگی دیگری است که یک کاندیدا را از کاندیداهای دیگر متمایز می سازد. آنچه در فضای انتخابات زیاد شنیده می شود، شعار است نه برنامه. متاسفانه اکثر برنامه‌هایی هم که کاندیداها مطرح می‌کنند در سطح یک شعار باقی مانده است. بنابراین مقصود از برنامه، طرح هایی است که قابلیت اجرایی داشته باشند و با قوانین بالادستی و حتی پایین دستی تناقض ماهوی نداشته باشند.
نماینده اصلح باید دارای روحیه جهادی باشد، نه روحیه عافیت‌طلبی. فردی که به مجلس می رود امانت‌دار خواسته ده‌ها هزار شهروندی است که به او رای داده اند و از آن بالاتر پاسدار قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران است. پس عافیت‌طلبی و تنبلی در قاموس نمایندگی جایگاهی ندارد.
نماینده اصلح باید مقبولیت لازم را برای دفاع از خواسته های موکلانش داشته باشد و بی محابا حق آنان را مطالبه کند. البته نباید شجاعت سیاسی را با نمایش‌های برخی نمایندگان که برای رفتن به سرخط خبرها اجرا می کنند و حریف می‌طلبند، یکی دانست.
مقام معظم رهبری همچنین می فرمایند: «ملت ایران در انتخابهاى خود توجه کند؛ کسانى با رأى ملت سر کار نیایند که در مقابل دشمنان بخواهند دست تسلیم بالا ببرند و آبروى ملت ایران را ببرند. کسانى سر کار نیایند که بخواهند با تملق گوئى به غرب، به دولتهاى غربى، به دولتهاى زورگو و مستکبر، به خیال خودشان بخواهند براى خودشان موقعیتى در سطح بین‌المللى دست و پا کنند. اینها براى ملت ایران ارزشى ندارد. کسانى سر کار نیایند که دشمنان ملت ایران طمع بورزند که به وسیله آنها بتوانند صفوف ملت را از هم جدا کنند، مردم را از دینشان، از اصولشان، از ارزشهاى انقلابى‌شان دور کنند. ملت باید آگاه باشد. اگر کسانى بر سر کار بیایند که در مراکز گوناگون سیاسى یا اقتصادى به جاى اینکه به فکر ادامه راه امام و ارزشها و اصول ترسیم شده به وسیله امام باشند، به فکر به دست آوردن دل فلان قدرت غربى و فلان مستکبر بین‌المللى باشند، براى ملت ایران مصیبت خواهد بود. این آگاهى براى ملت لازم است.
