“جوانی‌کردن” به معنای عیاشی و لاابالی‌گری و هرزگی نیست…
“جوانی‌کردن” به معنای توانِ برنامه‌ریزی، قدرتِ ریسک‌پذیری و اختیارِ تصمیم‌گیری برای تحقق خواسته‌ها و آرزوهاست! که قطعا تنش سیاسی، نوسان اقتصادی و شوک اجتماعی، مهم‌ترین موانع تحقق این مهم هستند…
از طرف دیگر، گذشته‌ی فراموش شده، روزمرگی امروز و آینده‌ی نه چندان روشن، عوامل سردرگمی جوانان نیست، بلکه نتیجه‌ی آن است!
اینکه جوانِ ایرانی نمی‌داند از کجا آمده است و آمدنش بهر چه بوده؟! بیش از همه ضعف و نقصان نهادهای تصمیم‌ساز و تصمیم‌گیر در ارائه الگوی مناسب و متناسب با شرایط اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی کشور را نشان می‌دهد.
در نتیجه نسخه شفابخش در این عرصه، نه ارائه‌ی تصویری رویاگونه از گذشته و نه تصوری وهم‌گونه از آینده بلکه ارائه الگویی کاربردی برای امروز است. الگویی مبرا از اما و اگرهای بروکراتیک و سیستماتیک…
